Niet verwacht wel gehoopt

Niet verwacht wel gehoopt!

Het militaire WK marathon / Marathon van Eindhoven is ten einde.

Waar ik maanden voor getraind heb en de nodige frustraties is het er dan toch uitgekomen waar ik al die tijd stiekem van droomde. Mijn PR van 2.30.11 verbeteren en hopelijk ergens te eindigen rond de 2.28, en het gebeurde!!

Het begon allemaal begin dit jaar waarbij ik het gevoel had dat ik niet meer terug kon komen op het oude nivo. Waarbij een sportarts tegen me zei “Pieter jij loopt nooit geen marathon meer, hooguit finishen rond de 2.45u” Dit was zo’n dreun in mijn gezicht en ik werd zo door gemotiveerd van dan ik dacht “ik geloof je niet en ik ga er alles aan doen om het tegendeel te bewijzen” Tijdens de maanden die volgende begon ik de arts toch af en toe te geloven.

De trainingen waren zwaar, ik kon niet met de groep mee. Maar toch herpakte ik mezelf steeds. Blik op het Militaire WK.

Na maanden van voorbereiding, waarbij de laatste 2 weken me het vertrouwen gaven dat het er toch wel in zou kunnen zitten die PR, stond ik dan op 12 oktober stond ik aan de start van het avontuur.

Na het startschot ging het hard, heel hard. Maar ik moest ontspannen. 
Lekker lopen en blijven focussen op houding en ademhaling.

Dat lukte en ik kon de eerste ronde van 21km prima in een groepje lopen. Weliswaar iets te snel met een doorkomst van 1.13.10, 1 min te hard, maar het liep goed en bleef vertrouwen houden dat ik dit tempo vol kon houden.

Bij de drankposten greep ik telkens mis ook omdat ik geen snelheid wilde verliezen.                             Luc Krotwaar zag dit gebeuren en greep in. Bij de drank posten die volgenden stond hij de flesjes duidelijk aan te geven. Hier heb ik super veel aan gehad, Luc BEDANKT!

Bij 28km kreeg ik dan toch buikkrampen door al die zooi en maakte me er zorgen om.

Maar door de focus vloeide dit onprettige gevoel langzaam weg en kon me herpakken om na 30km vooraan in de groep te lopen en zelfs te demarreren in de groep. Dit gaf me kracht!

De Oirschots dijk op en kon de zwaarte die ik begon te voelen in de benen, van me af zetten en ik wist dat de finish langzaam dichterbij kwam.

Bij 39km moest ik langzaam toe geven en heb ik de laatste 3km alleen gelopen.

Het was alles of niets door stratumseind richting de finish. Zonder benul van de tijd.

Uiteindelijk richting de finish zag ik de tijd lopen. Dit was mijn moment om het laatste beetje energie er uit te persen en te finishen in een tijd van 2.28.30.

Ik was super blij en er flitste even kort maanden training aan me voorbij.

Wat ik had gehoopt is er uitgekomen. Het geeft me kracht en vertrouwen om door te pakken naar een mooi nieuw jaar: De Militaire Wereld spelen te Zuid Korea!